Կար մի շատ դյուրագրգիռ և կտրուկ բնավորություն ունեցող երիտասարդ: Մի օր իր հայրը նրան տվեց մեխերով լի տոպրակ և պատվիրեց: Ամեն անգամ, երբ նա չթաքցնի իր բարկությունը, մեխ պետք է մեխի ցանկապատին:
Առաջին օրը ցանկապատի վրա մի քանի տասնյակ մեխեր կային. Հաջորդ շաբաթ նա սովորել է վերահսկել իր զայրույթը, և յուրաքանչյուր անցնող օր մեխված մեխերի քանակը քչանում էր : Երիտասարդը հասկացավ, որ ավելի հեշտ է կառավարել բարկությունը, քան մեխեր մեխել:
Վերջապես եկավ այն օրը, երբ նա չէր կորցրել իր ինքնատիրապետումը. Նա պատմել էր այդ ամենի մասին իր հորը և նա ասաց, որ այս պահից սկսած, երբ նրա որդին կկարողանա զսպել իրեն, նա կարող է հանել փայտից մեկական մեխ:
Անցավ Ժամանակ, և եկավ այն օրը, երբ նա կարող էր հայտնել իր հորը, որ փայտի վրա ոչ մի մեխ չկար. Այնուհետև հայրը բռնեց իր որդու ձեռքը, և տարավ պատի մոտ:
— Դու այդքանել վատ չէս աշխատել, բայց տեսնում ե՞ս քանի անցք կա սյան վրա: Նա երբեք չի եղել, ինչպես առաջ էր: Երբ դու ասում ես մեկին չար բան, նրա մոտ մնում է այսպիսի սպի, ինչպես այս անցքերը: Եվ կարևոր չէ, թե քանի անգամ ներողություն կխնդրես, սպի կմնան:
Մարինե Մանուկյան 