Կարդացի 10֊ից ավել գրված բանաստեղծությունները Համո Սահյանի և անկախ իմ կամքից ընտրեցի հենց սա։ Չգիտեմ, երևի հարազատ թվաց։ Նաև նկատեցի նրա գրված «Նեղվում եմ…» բանաստեղծությունը, ասում է 《Ներում եմ, նստում են գլխիս, ես գոհ եմ, իրենք են դժգոհ》, ինչ էլ անես մարդկանց համար, միևնույն է, դժգոհ են։ Շատ սիրեցի այդ երկու գրվածները, բայց ընտրեցի մեկը։ Երբ կարդացի մարմնովս դող անցավ, որքան ցավ կար այս գրված տողերի մեջ։ Զարմանում եմ, ինչպես կարելի է ասել մարդիկ լավն են այդքան ցավ պատճառելուց հետո։ Ինչքան ուժ պետք է մարդ ունենա իր մեջ, որ շարունակի սիրել նրանց, ով առանց մտածել նրան ցավ է պատճառում։
Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր, Ավագ դպրոց, 12․5 դասարան
Մարինե Մանուկյան 