Ամսի 25-ին մենք մեկնեցինք եռօրյա ճամբար՝Գեղարքունքի մարզ, գյուղ՝ Վարդաձոր, իմ պապիկի գյուղ: Այդ եռօրյա ճամբարը ես անցկացրեցի Դպրոց-պարտեզի հինգերորդ և չորրորդ դասարանի սովորողների մի խմբի հետ: Սկզբնականում ինձ թվում էր, որ ուրախ չի անցնի, որովհետև ես միակն էի, ով յոթերորդ դասարանից էր, բայց շատ հետաքրքիր անցավ և ուրախ:
Առաջին օր:
Առաջին օրը մենք գնացինք <<Վարդաձոր գյուղի միջնակարգ դպրոց>>:Շրջեցինք դպրոցով, ծանոթացանք այնտեղի երեխաների հետ, այնտեղ մենք պատմեցինք մեր դպրոցի մասին,թե ինչպես ենք դասերը անում և այլ: Գիտե՞ք՝ ինձ ի՞նչը ամենաշատը դուր եկավ, որ այտեղ նույնպես կային համակարգչային դասեր:Երբ վերջացրեցինք շրջել դպրոցով և ծանոթանալ այնտեղի երեխաների հետ, մեզ հրավիրեցին ուսուցչանոց:Այտեղ մեզ նվիրեցին գիրքը, որը Վարդաձոր գյուղի մասին էր:Այդ գիրքը գրել էր իմ մայրիկի հորեղբայրը, նա ժամանակին եղել է դպրոցի տնօրենը: Անյուհետև մենք գնացինք Կարմիր ժամ և Քառաթև խաչ կոչվող գյուղամիջի եկեղեցիներ, աղոթեցինք Հայր Մերնն ասացին և վերջապես գնացինք տուն:
Երկրորդ օր:
Երկրորդ օրը մենք հաղթահարեցինք սար դեպի եկեղեցի <<Մուխսուխաչեր>>:Այտեղ շրջեցինք և հետ վերադարձանք; Երբ վերադարձանք գյուղ մենք հարցազրույց վերցրեցինք գյուղի մարդկանցից: Մենք հյուրընկալվեցինք մայրիկիս հայրական օջախ: Այդտեղ մեզ սովորացրեցին թե ինչպես են կթում կովերին: Հետո մենք վերադարձանք տուն, ճաշեցինք և դուրս եկանք խաղալու:
Երորրդ օր:
Եվ եկավ երրորդ օր, օր որը պիտի վերադառնայինք Երևան: Առավոտյան մենք արթնացանք, նախաճաշեցինք և գնացինք դպրոց ՝Զատկի տոնը նշելու: Այդ օրը դաս չկա,ր բայց շատ երեխաներ եկել եին, որպեսզի մենք նշեինք զատիկը միասին: Շատ լավ նշեցինք խաղացինք և շարունակեցինք մեր ճամփորդությունը դեպի <<Ձորագյուղ>>: Այտեղ մեզ դիմավորեց քեռի Նորիկը և ծանոթացրեց այն սարքի հետ, որով ստանում են ալյուրը: Մենք խնդրեցինք քեռի Նորիկին, որպեսզի նա ցույց տա, թե ինչպես ենք ստանում ալյուրը: Ես զարմացա, երբ չորրորրդ դասարանի Արմենը համտեսեց ալյուրը և խնդրեց քեռի Նորիկին, որպեսզի նրան մի բուռ ալյուր տա :Եվ վերջապես մենք շարունակեցինք ճանապարհը դեպի մեր շատ սիրելի Երևան: Ճանպարհին մենք կանգ առանք Սևանի մոտ:Այնտեղ մենք ճաշեցինք և հետ վերադարձանք Երևան:
Մարինե Մանուկյան 