Մի հրաշալի եղանակ, որը կոչվում է աշուն: Նրա երբներանգ գույների մեջ ավելի խորասուզվելով զգում ես թե ինչպես են մոտենում աշնան վերջին,բայց հիանալի օրերը,երբ ամեն տերև իր մեջ մի յուրօրինակ պատմություն պարունակելով ու ինչոր գեղեցիկ պար պարելով իջնում են կարծես կանխազգում ես որ իր ավարտին է հասնում ևս մեկ աշուն,սակայն ամեն վերջ ինչոր նոր բանի սկիզբ է: Ակգան աշուններ ու էլի տերևները մեղմ կիջնեն գետնին,,ոմանք կքշվեն քամուց իսկ մյուսները կմնան գետնին ապա կթաքնվեն ձյան տակ և հետո կանհայտանան հավետ: և ահա եկավ առաջին երկարատև անձրևը,այդ անձրևը այնքան քնքշություն էր իր մեջ պարունակում որ նույնիսկ այն անձը որը աշունը չի սիրում կզգա թե որն է իրական աշունը: Աշունը մի հետաքրքիր գիծ ունի նա իր տխրությունը և ուրախությունը այլ կերպ է արտահայտում, երբ տխուր է լուռ ու շատ քնքուշ արտասվում է,իսկ երբ ուրախ է շատ մեղմ տաքացնում:
Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր, Ավագ դպրոց, 12․5 դասարան
Մարինե Մանուկյան 